ได้ยินบ่ ได้ยินเสียงภูพานบ่
เสียงสะอื้นเอิ้นเอื่อยขอ ให้คืนต่าวมาบ้านเฮา
ผู้เฒ่าทางนี้ เบิดแฮงเฮ็ดนาแล้วเด้อ
เพิ่นแค่อยากเจอ ให้กลับมาแหน่
ภูพานสะอื้นทุกคืนยังรอ แม่กับพ่อยังรอเจ้ามา
นกโบยบินหากินข้ามฟ้ายังหวนคืนรัง
ลูกอีสานกะคือลูกอีสาน กลับภูพานแหน่เป็นหยัง
เสียงสะอื้นเพิ่นบอกเอิ้นสั่ง ว่าคิดฮอด ละเบ๋อ
คำเอ๋ยฟังสิเอ่ยกล้าวต้าน เสียงภูพานสะอื้นใส่
อยู่เมืองศิวิไลซ์ เป็นจั่งใด๋ความทุกข์ยาก
คั่นลำบากหนออย่าท้อ แม่กับพ่อยังรอฟัง
เสียงหมอลงหมอลำ เสียงพิณแคนให้คึดฮอด
ให้คืนกลับมากอด กลางมุ้งนอนกอดอีแม่ กอดอีพ่อ
ภูพานสะอื้นทุกคืนยังรอ แม่กับพ่อยังรอเจ้ามา
นกโบยบินหากินข้ามฟ้ายังหวนคืนรัง
ลูกอีสานกะคือลูกอีสาน กลับภูพานแหน่เป็นหยัง
เสียงสะอื้นเพิ่นบอกเอิ้นสั่ง ว่าคิดฮอด ละเบ๋อ
ภูพานสะอื้นทุกคืนยังรอ แม่กับพ่อยังรอเจ้ามา
นกโบยบินหากินข้ามฟ้ายังหวนคืนรัง
ลูกอีสานกะคือลูกอีสาน กลับภูพานแหน่เป็นหยัง
เสียงสะอื้นเพิ่นบอกเอิ้นสั่ง ว่าคิดฮอด ละเบ๋อ
เสียงสะอื้นเพิ่นบอกเอิ้นสั่ง ว่าคิดฮอด ละเบ๋อ